Noxento, vergoñento, arrepiante, denigrante,
horripilante, vomitivos é que non teño palabras, e que non sei que dicir, é tal
a impotencia, as ganas de saír correndo de aquí, vendo como un alude cae sobre
a sociedade, sobre esta sociedade que pensou que tiña certos dereitos ben
agarrados, que estarían aí á súa disposición sempre…
“Comienza el cambio” gritaban algúns, como se
estiveran predicindo a nova baixada de Deus á terra, adicáronse a predicar un
cambio que ía a acabar con todos os problemas, con un cambio que ía a converter
ó noso país nun país moitísimo mellor…
Eu non confiei neste cambio, e a verdade,
gustaríame ter tan pouca decencia como para poder rirme de este cambio que ía
ser tan bo para o noso país. Pero teño un problema, o meu problema é que non me
gusta ver como as consecuencias deste cambio van a acabar con todas aquelas
cousas que tanta xente dicía que non ían a cambiar, que non os pintásemos como
se foran tan malos, que tampouco había que pasarse…
A verdade é que pensei que terían polo menos
un pouquiño de humanidade e comezarían polo aborto, ou polo matrimonio
homosexual, porque para que negalo, son cousas que non entran dentro das súas
miras, pero non, e para a miña sorpresa hoxe apareceu isto na prensa:
Como se pode ser tan desprezable? Como se pode
ser tan inhumano? Como podes deixar a unha vítima da que, polo menos eu creo
que é a lacra máis grave deste país, incluso por detrás do terrorismo, unha lacra
que asasina a máis de 60 mulleres por ano, mulleres que morren por culpa das
súas parellas ou ex-parellas, por un machismo alimentado por aqueles que están
a dirixir este cambio. Unha lacra que asasina tamén en moitas ocasións ós
fillos destas parellas, todo por que un impresentable cree que é superior, cree
que é o dono da súa parella, cree que a súa vida e del e pode facer con ela o
que se antolle.
Non podo dicir máis, é horrible e agardo que
isto se pare inmediatamente, porque non quero que o futuro presidente deste
país, do meu país, sexa cómplice dos asasinatos de decenas de mulleres tódolos
anos, e non por el, se non porque todas esas mulleres teñen dereito a que o
Estado as defenda.
Isto é un clarísimo retroceso, só hai que ver
algún capítulo da serie “Cuéntame como
pasó” para ver que é o habitual naquela época, escoitar como o veciño lle
está a pegar unha paliza á súa muller e non só non poder facer nada, se non que
ó informar ás autoridades estas lle din que tampouco poden facer nada.
Agardo que ninguén se quede parado ante esta
situación, que non calen as nosas voces, ninguén pode defender esta lacra tan
presente na nosa sociedade.
Grazas unha vez máis polo voso tempo, saúde e
república!
No hay comentarios:
Publicar un comentario