martes, 14 de diciembre de 2010

Hoxe non teño ganas de nada.

A verdade é que hoxe fixo un día bonito aquí en Santiago, pero despois de dous días bastante enfermo non tiven ganas de nada, por non ter non tiven ganas de ler a prensa nin de abrir o meu Twitter

Sacando estos últimos días (que non foron os mellores) ultimamente non teño queixa, o venres fun á sala Capitol en Santiago de Compostela ó concerto de Triangulo de Amor Bizarro e Los Punsetes. O sábado estiven a traballar cos compañeiros e compañeiras de Xuventudes Socialistas de Galicia de Ferrol no desenrolo da campaña electoral para as próximas eleccións municipais, un traballo que fago sumamente con gusto xa que a súa finalidade é traballar por acadar o mellor para a nosa cidade, porque unha cidade como Ferrol merecese polo menos outros 4 anos de goberno socialista, porque rematamos a praza de España con proxecto economicamente viable, sen necesidade de crear un edificio de 25 metros de altura e asumindo os cambios que xa se levaran a cabo por outros gobernos anteriores (isto é unha mensaxe pouco subliminar para todos aqueles que pensan que a mellor solución sería facer a praza igual que antes). Fomos o goberno que trouxo a grandes grupos ás nosas festas de forma gratuíta, o goberno que esta a traballar en mellorar as dúas grandes vías de Ferrol humanizándoas traballando para converter as estradas de Catabois e Castela en dous bulevares polos que poder camiñar tranquilamente no futuro (absterse de dicir nada todos aqueles que tenten empregar o argumento destrutivo de "e agora camiñamos entre estadas" (andamios para os que non entendan ben o marabilloso galego normativo). Sen máis novidade, moitas grazas por estar aí, saúde e república.

La verdad es que hoy hizo un día bonito aquí en Santiago, pero después de dos días bastante enfermo no tuve ganas de nada, por no tener no tuve ganas de leer la prensa ni de abrir mi Twitter

Sacando estos últimos días (que no fueron los mejores) últimamente no tengo queja, el viernes fui a la sala Capitol en Santiago de Compostela al concierto de Triangulo de Amor Bizarro y Los Punsetes. El sábado estuve trabajando con los compañeros y compañeras de Juventudes Socialistas de Galicia de Ferrol en el desarrollo de la campaña electoral para las próximas elecciones municipales, un trabajo que hago sumamente con gusto ya que su finalidad es trabajar por conseguir lo mejor para nuestra ciudad, porque una ciudad como Ferrol se merece por lo menos otros 4 años de gobierno socialista, porque terminamos la plaza de España con proyecto económicamente viable, sin necesidad de crear un edificio de 25 metros de altura y asumiendo los cambios que ya se habían llevado a cabo por otros gobiernos anteriores (esto es un mensaje poco subliminar para todos aquellos que piensan que la mejor solución sería hacer la plaza igual que antes). Fuimos el gobierno que trajo a grandes grupos a nuestras fiestas de forma gratuita, el gobierno que esta a trabajar en mejorar las dos grandes vías de Ferrol humanizándolas trabajando para convertir las carreteras de Catabois y Castilla en dos bulevares por los que poder caminar tranquilamente en el futuro (abstenerse de decir nada todos aquellos que intenten emplear el argumento destructivo de "y ahora caminamos entre andamios". Sin más novedad, muchas gracias por estar ahí, salud y república.

viernes, 10 de diciembre de 2010

Porque unha imaxe vale máis que mil palabras. Porque una imagen vale más que mil palabras.

 
E esta imaxe deberíanos de deixar sen palabras, miles de nenos e nenas están ó borde da desnutrición, e obviamente non vou dicir que somos uns privilexiados por poder comer todos os días, o problema e ese, é que todos os nenos e nenas teñen esa necesidade, ese dereito fundamental de poder crecer en perfecto estado de saúde, e iso non é so proporcionarlles vacinas e educación, é fundamental colaborar para proporcionarlles alimentos, e non ten porque ser facéndose socio de UNICEF (ONG que leva a cabo esta campaña) ou doutra ONG, simplemente cun pequeno donativo ou comprando un pequeno agasallo para algún amigo ou amiga e axudar ós máis desfavorecidos á vez que facemos un agasallo de Nadal. Pensádeo, por que non axudar a nenas e nenos que o están a pasar mal? É un xesto moi sinxelo, podédesvos achegar a unha tenda de UNICEF ou se preferides podedes mercalo por internet en a tenda de UNICEF. Unha vez máis, moitísimas grazas, saúde e república.
Y esta imagen nos debería dejar sin palabras, miles de de niños y niñas están al borde de la desnutrición, y obviamente no voy a decir que somos unos privilegiados por poder comer todos los días, el problema es ese, es que todos los niños y niñas tienen esa necesidad, ese derecho fundamental de poder crecer en perfecto estado de salud, y eso no es solo proporcionarles vacunas y educación, es fundamental colaborar para proporcionarles alimentos, y no tiene porque ser haciendose socio de UNICEF (ONG que lleva a cabo esta campaña) o de otra ONG, simplemente con un pequeño donativo o comprando un pequeño regalo para algún amigo o amiga y ayudar a los más defavorecidos a la vez que hacemos un regalo de Navidad. Pensarlo bien, por que ayudar a las niñas y los niños que están pasandolo mal? Es un gesto muy sencillo, podeis acercaros a una tienda de UNICEF o si lo preferis podeis comprarlo por internet en la tienda de UNICEF. Una vez más, muchísimas gracias, salud y república.

domingo, 5 de diciembre de 2010

Aviones, controladores aereos y otras putas de cabaret.


Se algún dos que estades a empezar a ler esta entrada non sabes xa de que vou falar, podedes pasarvos pola facultade de Ciencias Políticas da USC calquera luns sobre a 1:30, achegarvos ao meu e dicirme, "Ola, son un dos poucos españois (ou españolas) que non se decata do que pasa ao seu arredor".
Todos somos conscientes, ben sexa porque iamos facer unha viaxe que se quedo en nada, ou ben porque realizamos esa viaxe doutro xeito bastante máis lento e incomoda que o avión, ou simplemente porque lemos un periódico ou visto un telexornal, ou talvez porque, tal e como é o meu caso, porque estabades a esperar a un dos vosos mellores amigos e de súpeto, co seu voo no medio do espazo aéreo español, os señores controladores (os cales esta última semana se quedaron sen amigos e aqueles que teñan familia seguramente cearán nunha mesa á parte esta Noitevella) deciden levantarse e deixar as torres de control baleiras. Despois disto; todos aqueles que pensaron que a folga xeral foi brutal pola cantidade de comercios e entidades bancarias que foron bloqueadas, ou os que pensamos que a folga xeral que sufriu o presidente da república francesa, onde tiveron lugar importantes disturbios en distintos lugares do país chegando a bloquear un importante número de refinarías; creo que cambiamos de opinión e vimos nestas folgas rapazadas, alguén é capaz de explicarme porque unha persoa cun soldo anual de 200.000 € aproximadamente, en cuxa responsabilidade están as vidas de 187 millóns de pasaxeiros (número de pasaxeiros que utilizaron as instalacións de AENA durante o 2009), a isto hai que sumarlle as vidas de todos aqueles voos internacionais que non aterran en España pero se utilizan o noso espazo aéreo para chegar ao seu destino, levántase da súa cadeira e deixa a todos os usuarios do espazo aéreo español tirados? Non é consciente do número de vidas que están nas súas mans? No caso do voo de Ryanair que tiña como destino Santiago de Compostela tiveron sorte de que o aeroporto de Porto continuaba aberto ao non pertencer ao espazo aéreo español, pero, que tería pasado se o avión fose en dirección Madrid? Cal tería sido a solución? Os aeroportos non españois máis próximos son os situados en Pau, Francia ou o de Porto, a uns 600 quilómetros cada un, Pode un avión que xa fixo 600 quilómetros dar a volta e dirixirse cara a un aeroporto no cal non contan coa súa chegada e posiblemente teña que esperar a que teña unha pista libre? Os controladores aéreos teñen dereito á folga ao igual que todos, pero son un servizo fundamental e cando xeran unha situación como a actual limitan o dereito á libre mobilidade polo territorio español. Non existe unha solución para este conflito, porque para empezar non debería de existir este conflito, o colectivo de controladores aéreos está consentido polo simple feito de que son fundamentais para a normalidade do espazo aéreo pero debemos recordar que existen controladores militares ademais da obriga de manter certos servizos mínimos que permitan manter uns mínimos de normalidade nos aeroportos sen que se cheguen a xerar as aglomeracións producidas estes últimos días. Sen máis, agradecervos a todos os que dedicades parte do voso tempo a ler este blog, desexarlles sorte a todos aqueles que teñan que voar nos próximos días, e como, non saúde e república.


Si alguno de los que estáis empezando a leer esta entrada no sabéis ya de que voy a hablar, podéis pasaros por la facultad de Ciencias Políticas de la USC cualquier lunes sobre la 1:30, acercaros a mi y decirme, “Hola, soy uno de los pocos españoles (o españolas) que no se entera de lo que pasa a su alrededor”.
Todos somos conscientes, bien sea porque íbamos a hacer un viaje que se quedo en nada, o bien porque hemos realizado ese viaje de otra manera bastante más lenta e incomoda que el avión, o simplemente porque hemos leído un periódico o visto un telediario, o tal vez porque, tal y como es mi caso, porque estabais esperando a uno de vuestros mejores amigos y de repente, con su vuelo en medio del espacio aéreo español, los señores controladores (los cuales esta última semana se han quedado sin amigos y aquellos que tengan familia seguramente cenarán en una mesa aparte esta Nochevieja) deciden levantarse y dejar las torres de control vacías. Después de esto; todos aquellos que pensaron que la huelga general fue brutal por la cantidad de comercios y entidades bancarias que fueron bloqueadas, o los que pensamos que la huelga general que sufrió el presidente de la república francesa, donde tuvieron lugar importantes disturbios en distintos lugares del país llegando a bloquear un importante número de refinerías; creo que hemos cambiado de opinión y hemos visto en estas huelgas chiquilladas, ¿alguien es capaz de explicarme porque una persona con un sueldo anual de 200.000€ aproximadamente, en cuya responsabilidad están las vidas de 187 millones de pasajeros (número de pasajeros que utilizaron las instalaciones de AENA durante el 2009), a esto hay que sumarle las vidas de todos aquellos vuelos internacionales que no aterrizan en España pero si utilizan nuestro espacio aéreo para llegar a su destino, se levanta de su silla y deja a todos los usuarios del espacio aéreo español tirados? ¿No es consciente del número de vidas que están en sus manos? En el caso del vuelo de Ryanair que tenía como destino Santiago de Compostela tuvieron suerte de que el aeropuerto de Oporto continuaba abierto al no pertenecer al espacio aéreo español, pero, ¿que habría pasado si el avión fuera en dirección Madrid? ¿Cuál habría sido la solución? Los aeropuertos no españoles más cercanos son los situados en Pau, Francia o el de Oporto, a unos 600 kilómetros cada uno, ¿Puede un avión que ya ha hecho 600 kilómetros dar la vuelta y dirigirse hacia un aeropuerto en el cual no cuentan con su llegada y posiblemente tenga que esperar a que tenga una pista libre? Los controladores aéreos tienen derecho a la huelga al igual que todos, pero son un servicio fundamental y cuando generan una situación como la actual limitan el derecho a la libre movilidad por el territorio español. No existe una solución para este conflicto, porque para empezar no debería de existir este conflicto, el colectivo de controladores aéreos está consentido por el simple hecho de que son fundamentales para la normalidad del espacio aéreo pero debemos recordar que existen controladores militares además de la obligación de mantener ciertos servicios mínimos que permitan mantener unos mínimos de normalidad en los aeropuertos sin que se lleguen a generar las aglomeraciones producidas estos últimos días. Sin más, agradeceros a todos los que dedicáis parte de vuestro tiempo a leer este blog, desearles suerte a todos aquellos que tengan que volar en los próximos días, y como no, salud y república.