E o meu fillo? Que fago con el?

O outro día nun bus urbán de Compostela dúas señoras, destas señoras que se decátanse de que lles estou a chamar señoras mataríanme; mantían unha conversa realmente indignadas.

Unha delas, a verdadeira indignada, falaba de que o seu marido baixaranlle o soldo, que ela estaba traballando como nunca fixera para poder levar todos os cartos que puidera á casa, pero claro, a cousa esta moi mal. Aínda por riba, ó ter ela que traballar, non sabía que facer co pequeno, non tiña con quen deixalo e non están eles como para pagar unha gardería privada. 

A súa compañeira de parola suxeriulle que botase a solicitude nalgunha gardería pública. E foi nese momento cando a indignada comezou o seu discurso político.

"Cala! Cala! Non me fales das garderías públicas! Antes co Bugallo aínda, e xa non falemos co bipartito! Pero daquela non había crise! Pero foi chegar o “Freijoo” e “El Condecito”, e mira que a este aínda non lle deu tempo a facer moito, moito acabar co botellón moito politiqueo, pero, e o meu fillo? Que fago con el? Voullo deixar no despacho a ver se así decátase de cales son algúns dos verdadeiros problemas dos santiagueses."

Nese momento déronme ganas de darme a volta e dicirlle, “Pois señora, como gañe o PP o 20-N si que nos imos enterar”.

Ós dous minutos a indignada baixouse e despediuse da súa compañeira de viaxe cun 

“Sorte, e agora ó que toca, a gardar que aínda vai vir o peor.”

A verdade é que a muller non se quedaba curta de razón.